Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Quam ob rem turpe putandum est, non dico dolere-nam id
quidem est interdum necesse-, sed saxum illud Lemnium
clamore Philocteteo funestare, Quod eiulatu, questu, gemitu,
fremitibus Resonando mutum flebiles voces refert.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris
attendere.

Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Bork: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Magna laus.: Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Pollicetur certe.: Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Quis hoc dicit?: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Quonam, inquit, modo?: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Itaque fecimus.: Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quis est tam dissimile homini. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Bork Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Suo genere perveniant ad extremum;

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.